17. 12. 2019: Розлучіли сьме ся з Василём і Аннов Латтовыма

Пятніця, в календарю шестый децембер – Николая. Мав бы то быти про вшыткых людей, главно про дїти, котры ся тїшыли на свої дарункы од Николая. Но про жытелїв панелаку на Мукачовскій уліцї чісло 7 у Пряшові тот день став чорным днём. Великов траґедіёв, котра остане в памяти до кінця жывота.

Пряшівска чорна пятніця з пекелным огнём

Тота чорна пятніця принесла превеликый жаль і смуток про тых, котрых родина у тім пекелнім огню загынула. Меджі жертвами плінового выбуху панелаку в Пряшові были і нашы Русин – Василь Латта і ёго жена Анна, родаци з реґіонів Снинщіны і Лабірщіны.

Хоць по траґедії іщі офіціално не были выголошены мена жертв, з фотодокументації і відеозаписів сьме уж знали, же меджі ньма є і довгорічный русиньскый діятели і педаґоґ Василь Латта, бо сьме го відїли і спознали на єдній з найвеце публікованых фотоґрафій, як стоїть на здемолованім балконї 11-го штоку і чекать на свою спасу, котрой ся, на превеликый жаль, не дочекав, як і ёго жена Анна.

Подробно о пряшівскій траґедії, котра обрала о стрїху над головов і о вшытко, што мали, не буду писати, бо о тім каждый день інформують новинкы, розглас, телевізія ці інтернет.

Русиньскый погріб двох Русинів

На послїдню розлучку Василя і Анны Латтовой пришла в суботу, 14-го децембра 2019-го року, окрем родины, і велика кількость людей, знамых, сусїдів, бывшых колеґів і колеґынь, представителї русиньскых орґанізацій, інштітуцій і медій.

Погріб, коттрый ся одбывав у Монастырю сестер Чіну святого Василія Великого в Пряшові, одптравляло по русиньскы черверо священиків і монашкы. Вєдно з главным служытелём протоєреём Петром Павлом Гальком, то быв єромонах Маркіан Ґрешко, помагали і священици (днесь уж на пензії), отець Франтїшек Крайняк, Антон Мойжіш і сестры василіянкы.

Найперше одравили церьковнославяньску панахіду і літурґію, потім і обряд погробу з русиньскым чітанём євангелія і проповідёв, але і красным розлучінём помершых із своёв родинов. Отець Галько бісїдовасв о нелегкых дїтячіх і молодых роках Василя Латты, котрому як напівсиротї без отця ся учітелї поскладали, жебы міг далше штудовати.

Споминав і на минулы часы елетрифікації в нашых селах, де Васьиля Латту як учітеля фізикы люде часто кликали до себе домів, жебы їм запровадив електрику. Говорив і о Аннї Латтовій, котра походила з кураторьской родины, о їй нелегкій роботї першой здравотной сестры на Лабірщінї, котра піше і тридцять кілометрів ходила по нашых селах і помагала людём.

Василь Латта – педаґоґ і актівный русиньскый діятель

Василь Латта народив ся 21-го апріля 1931-го року в селї Пчолине. По скінчіню Руськой ґімназії в Гуменнім у 1955-ім роцї штудовав на Высшій педаґоґічній школї в Пряшові. Учітелёвав на Основній школї у Выраві і на ґімназії в Меджілабірцях (в роках 1956 – 1971). В роках 1971 – 1991 аж до одходу на пензію быв ведучім кабінету фізікы на Крайскім педаґоґічнім інштітутї в Пряшові. Быв сістематічным методічныхм помічником учітелїв фізікы на середнїх школах. Публіковав многы статї із свого одбору. Зготовив металовый ґлобус як учебный помічник фізікы про середнї школы. Быв і єдным з основателїв фізікалной олімпіады.

Початком 90-ых років, як у нас выник русиньскый рух і перша пореволучна орґанізація – Русиньска оброда, Василь Латта став єй актівным членом. Быв членом і далшых русиньскых орґанізацій – Руського клубу 1923, Русиньского общества Александра Духновіча, Округлого стола Русинів Словакії і іншых. На засїданях русиньскых орґанізацій часто выступав із добрыма пропозіціями, але і одкрывав многы інтересны темы з русиньской історії, културы і освіты. До СНМ – Музею русиньской културы в Пряшові часто приносив цїнны інформації о жывотї людей і історії з реґіону Снинщіны, одкы і сам походив.

Смертёв Василя і Анны Латтовых сьме пришли о двох люблячіх і вірных Русинів. Вічная їм память!

Анна Кузмякова, здрой: НН Інфо Русин, Народны новинкы Русинів Словакії