22. 8. 2016: ПОЗДРАВЛЇНЯ

Час –

морьскый прилив:

штось вышмарить на певнину,

штось сі возьме в далечіну

а людьскы ступляї

дрібным піском змыє,

но хосенны дїла

до памяти історії

так врыє,

же їх ани девятый вал

не зрыє.

 

х х х

 

Тріщали єствуючі законы,

падали теплы кресла, функції

під кроком баршановой

револуції.

І мы, Русины,

зліквідованы партійным узнесїнём,

сьме збыхли,

выпли груди, двигли головы –

заложыли сьме Русиньску оброду,

нашли сьме надїйну дорогу –

выкрочіли сьме до третёй етапы

возроджіня.

І нашы редакторы

зо себе стрясли

порох владный,

страх, заказы

і вытворили центер –

голос нїжнореволучной добы –

заложыли редакцію

Народных новинок

на челї з Александром Зозуляком,

редакторками Маріёв Мальцовсков,

Аннов Кузмяковов, Аннов Плїшковов.

І понесло ся голосно

материньске слово!

Потвердила доба,

же Фенікс жыє,

є крылатый,

жадать свої права,

же Русин є ту,

же гібрід-маніпулатор

му

не оддзвонив,

же Русин жыє на своїй

землї ісконній

в Бескідах-Карпатах.

 

х х х

 

Редакчный колектів,

як добрый ґазда,

взяв до рук

своє перо-плуг

і зачав землю занедбану

орати,

жывот їй вдыхати.

Она зась запахла

свіжов бороздов,

обнаженым корїнём,

теплым хлїбом...

Редакчный колектів

своїма дїлами

на языковій гатї

звытяговав шлюзы!

І потекло-зажурчало

материньске слово:

ожыли фолклорны колектівы

Камяна, Звала, Барвінок...

Сторінкы новинок

публікують родным словом

статї, стишкы, байкы...

Ґазетї ся дарить долетїти

до найоддаленїшых

нашых сел-валалів,

до школ, хыж, урядів

і сусїднїх штатїв.

Вдяка вытягнутым шлюзам

Театер Александра Духновіча

одкрыв простор родному языку  –

позератель

порозумів слову, музам.

Завершінём зрїня нашого слова

была кодіфікація

русиньского языка...

Было то увінчаня снаг

будителїв, языкознателїв

і выслїдок мобілізації

родувірных

через радіо, Народны новинкы,

через часопис Русин;

было то історічне завершіня

нашого возроджіня, наш міцный атрібут, наше сформованя ідентіты!

Є то наш златый лїтокруг.

 

х х х

 

Редакція руку подала

снагам,

поклонникам Ендія Варгола,

вернути домів

ґенія поп-арту

споза великой млакы.

Слава поклонникам –

русиньскый ґеній

є дома.

Мать певну стрїху над головов –

музей-палату

в родных Карпатах.

 

х х х

 

Патрить ся златыма буквами

до історії записати

і честь воздати

Русиньскій обродї,

Народным новинкам

і часопису Русин,

же свої дїточкы,

злов судьбов роспорошены

по земній кулї,

споїли до єдной родины –

до Світового конґресу Русинів.

В тій мінутї

квітку вдякы подаруєме

Василёви Туркови-Гетешови,

першому председови.

 

х х х

 

Рокы летяти, пишуть лїтокругы,

драгу жывота біланцують.

Я редакції ґратулую:

вписала прекрасны сторінкы

до історії Русинів.

Но двадцятьпятка

не граніця,

при двадцятьпятцї –

новый горізонт ся вам усмівать.

Жычу членам редакції

ку жывотній етапі

певне здравя, много ентузіазму.

Няй вашы голосы приязны

не зослабнуть,

няй стежкы до редакції

не зароснуть.

Жычу вам

упевнёваня корїня

русиньского возроджіня.

 

Mиколай КСЕНЯК, Ружомберок

Script logo