9. 10. 2020: Юрко ХАРИТУН: Якый такый, Готел Маріна, Страчены ключі, Бісна ріка (Поезія)

Юрко ХАРИТУН

ЯКЫЙ ТАКЫЙ

Якый ґазда такый плуг
яке поле таке жыто
яке зерно така мука
яка душа такый хлїб
яке жытя такый криж
яка думка такый вірш
яке сердце такый дзвін
яке сонце такый день
якы болї такый лїк
якы фіґлї такый сміх
якы крокы такы рокы
якы рукы такы мукы
якый злодій такый кый

х х х

Лем ту 
під Бескидом
на сердцю топлять ся леды
Лем ту
душа покій находить
і затїнить жалї
Лем ту
на болї найду лїкы
на радость співы рікы
на пішниках предків слїды
насіня до рядків

х х х

Єден сон не прозраджу
была бы зрада
З ним ходжу
як з крижом на плечах
і на колїна падам
Тяжкый сон
не знає дївча
не буде рада
чом вінчік її
однесла вода

х х х

Може додж падати
лїпити снїг
выйду постояти
над гробами предків
Ту лежыть бабка
над дїдом нахыленый криж
Не маю граблї
пальцями зграбам листя граба
положу квіткы дуговой фарбы
свічку запалю воскову
што пахне медом
На думку прийдуть стары правды
пригадують колыскову
під Бескидом
Теперь над гробом
цяпкають як з цомплїв слызы
під стрїхов ледовы
Доджі нитковы
снїгы ватовы
падають під ногы

ГОТЕЛ МАРІНА

Не готел
не мотел
а ботел на Дунаю
Рано встаю, бо до каюты
пхають ся осїннї лучі колячі
Так я не спав
ани в колибі під Бескидом
А як спав дїдо
на шыфі колысцї до Канады?
Не росповів про свої сны
і не знаю представити собі
дорогу до Ню Йорку
довгы днї і ночі на морю
Довгых сім років
в бараку на фармі Келґері
і вертати ся домів
Як не радїти
чекать жена і дїти
Тїшу ся і я
Бай бай 
ботел Дунай

СТРАЧЕНЫ КЛЮЧІ

Ты зняла із шыї ключік
Лем так дала
подаровала?
Што з нёго маю
і де є замок?
Не знаю
Я порозумів
чом малярї малюють
поеты рімують
Глядають страчены ключі
Я свій не мушу
на шыї ношу
колодко моя

БІСНА РІКА

То не драма
то лем хмара
заблудила над наш край
блискавіцї хвосты
малює од злости
Послухай
зараз під мостом
на водопадї заграє так голосно
бісна ріка
же не учуєш властного слова
Я так хотїв кричати
знаю
не чути на другый бік
перейти не можу
жаль вода взяла міст

(З приправлёваной книжкы Юрка Харитуна – Надгорїты мої днї.)