12. 3. 2021: Елена ХОМОВА-ГРІНЁВА: Назберам квітя про маму, Понесу, Своє чадо (Стихы)

Елена Хомова-Грінёва

 

Назберам квітя про маму

Выйду до поля

Заскаля,

назберам квіточкы

дзвіночкы, фіялкы,

незабудкы,

білы марґареткы,

червеный мак.

За любов, за жертву

я своїй мамцї

радо до рук

на свято дам.

 

Понесу

Шыроков брячков

запру торбу,

своє богатство

там вложу

молоды лїта,

зрїлый вік,

днї старобы

помалым кроком

в нїй понесу.

Зо слабых рук

на землю не пущу

тяжобу

і мої сны

по краю не втечуть,

навікы в купцї

вєдно скрыты

там остануть.

 

Своє чадо

Нараз так чуднї

при сердцю настане,

оно зопсуте

як чачко, што черчіть,

чом оно слабеньке

про любов і правду,

на тім світї

велё вытерпить?

Холем черпахом

набрати воды з душы.

Не кляпати кропаї

другым по головах,

няй ниґда мокры

не будуть білы шафолкы,

все сухы

зохабме їх.

Не хмурь ся,

будь радый, лем так

увидиш, як ЯКУБ

на землї своє чадо.

 

(З приправлёваной книжкы Елены Хомовой-Грїнёвой – Під скалов росте свербогуза.)