14. 3. 2024: Неприємны паралелы

В історії того, што робили україньскы націоналісты, мож найти неприємны паралелы.

Покля на Словакії святкованя выникнутя Словацького штату, выголошеного 14-го марца 1939-го року, припоминають собі лем неофашісты, на Підкарпатю стало выголошіня незалежности Карпатьской Україны із 15-го марца того самого року „нормалным“ святом. Лемже оно то нормалне не є.

Уж днесь, в часі писаня коментаря, мож найти на інтернеті вісти, котры пишуть о тім, де і як припомянули собі 85-ту рочніцю выголошіня такзваной Карпатьской Україны, а не мож похыбовати о тім, же тоты головны святкованя іщі лем прийдуть 15-го марца.

Не суть то лем святкованя даякых ултраправіцёвых ґруп, неофашістів. Суть то каждый рік святкованя на офіціалній уровни, за участи областных властей. Вопросом є, што властно святкують. А ці в часї сучасной войны їм то прийде абсолутно нормалне.

Путь ку выголошіню Карпатьской Україны была довга. А то, што тоту путь характерізує, є підкопованя демокрації, Kонштітуції Чехословакiї, огрожованя теріторіалной цїлости державы, терорістічны операції.

Самособов, на кінцю того вшыткого стоїть Авґустін Волошин, проукраїньскый політік і священик, але функцію премєра автoномной влады Підкарпатьской Руси і паругодинового презідента паругодиновой державы, му приготовила Орґанізація україньскых націоналістів, фінанчно і матеріално підтримована Гітлером.

То, же в меджівойновім періодї на Підкарпатьскій Руси были в културнім і політічнім жывотї люде, котры были проукраїньского прямованя, є факт. Значно тым людям помогло рїшіня комінтерны, котра ясно декларовала українізацію Русинів, а помічну руку тому дала і україньска еміґрація на Підкарпатю, котра, парадоскно, втїкала перед товарищами, якы сидїли і в споминаній комінтернї.

Но досправдову гібрідну войну, якбы сьме то назвали днешнїм словарём, почала аж Орґанізація україньскых націоналістів, котра усалашыла ся на теріторії Чехословакії. Вшытко ішло поступно, помеленькы, але з ясным цїлём. Цїль быв запановати над теріторіёв Підкарпатя, теріторіёв Чехословакії – суверенной державы, зробити собі там свою україньску державу, свій україньскый Пємонт.

Тота путь є выкладана терорістічныма чінами, підкопованём демократічного зряджіня, підкопованём чехословацькой конштітуції. З боку людей, котры в многых припадах ани не были чехословацькыма гражданами, котры на русиньскій землі бісідовали, же Русины не існують, є лем україньскый народ, і тото є україньска земля.

Не будеме повторяти цілу історію, але припомяньме холем атентат на Євменія Сабова, священика, публіцісту і честного председу Общества імени Александра Духновіча уж в 1930-ім роцї, а закінчме створїнём парамілітантной орґанізації Карпатьска січ, котра рихтовала озброєный пуч на теріторії Підкарпатя.

Про ліпше порозуміня, рихтовала із зброёв у руках сягнути на теріторіалну цїлость і сувереніту Чехословакії.

Так само суть нам познаты факты, же Волошин став председом автономной влады Підкарпатьской Руси вдяка натиску Гітлера на Прагу, або же Волошин протиконштітучно зачав хосновати назву Карпатьска Україна іщі перед выголошінём незалежности. Припадно, же подля прикладу націстів просаджовав єствованя лем єдного кандідачного списку у вольбах, того ёго, або же повірив Юліана Ревая іти панькати ся до Берліна, жебы Гітлер дав свою охранну руку над єствованём той їх україньской державы на русиньскій землї.

Факт, же Гітлер втогды вже мав іншы планы, не оправдать історічно ніч з того, што реално стало ся, і што было высше спомянуте.

Інтересным є, же в історії того, што робили україньскы націоналісты, мож найти неприємны паралелы. А якраз на выходї днешнёй Україны. Хто ся на то посмотрить дакус близше, не може то не відїти.

Зато, кедь то уж не є прямо достойне одсуджіня, а видить ся же ніт, бо і тота демократічна україньска редакція, котра робить під назвов Радіо Свобода, тому все дає простор, як кебы ішло о свято демокрації, а не выслїдок недемократічных процесів на теріторії суверенной Чехословакії, пак є мінімално чудне, же шторік на Підкарпатю є 15-ый марець таке свято. Якбач святкують неприємны паралелы.

Петро МЕДВІДЬ. Статя была написана як коментарь „Вступне до контроли“ лемківского радія lem.fm. Языкова і ґрафічна управа: АРК в СР.