17. 6. 2022: Марія ҐІРОВА: Материны квіткы, Дивна діаґноза (Стихы)

Марія Ґірова

Материны квіткы

Много уже років

Перешло од часу,

Кедь щіт перед хыжов

Тїшыв своёв красов.

 

Жены в бывшім Руськім

Квіткы все любили,

Кажду ярь до земли

З ласков їх садили.

 

Мати моя была

Тыж добров ґаздынёв,

Загородку і двір

Крашлила півоніёв.

 

Червенов і білов,

Жовтов і ружовов,

На ярь, кедь розцвили,

Трепотїли красов.

 

Днесь уже не слїдно

Де хыжы стояли,

Де прекрасны ружы

В щітї розквітали.

 

Пар півоній взяла-м

З Руського до Снины,

В своїй загородцї

Дала-м їх до глины.

 

Уже рокы цвинуть

Квіткы материны,

Ту, де днесь жыю я

І мої спомины.

 

Все, кедь ку ним прийду,

Очами їх гладжу,

Свою добру матїрь

Перед собов виджу.

 

Холем тілько свого

Із села родного,

У ружах зістало

Близко сердця мого.

 

Дивна діаґноза

Не смійте плакати,

Не смійте терпіти,

Радовати ся тыж

І міцно тїшыти!

 

Кедь то переженете,

Мене не выслухате,

До рока і до дня

Зо світа зыйдете.

 

Вшыткы ту зістануть

Наоколо жыти,

Лем вы будете мусити

Од вшыткых одыйти.

 

Таке чудо повів

Доктор бідній женї,

Розтрясла ся міцно

На цїлім своїм тїлї.

 

Што вы повідате,

Докторе мій добрый,

Бы на радость і сміх

Быв хтось міцно хворый?

 

Щі-м таке не чула,

Ниґде не чітала,

Бы велика радость

Чоловіка забила?

 

Правда є ту така,

Же вы сьте уж стара,

Сила у вашім сердцї

Віком ся стратила.

 

(Выбране з приправлёваной книжкы Марії Ґіровой – Спомины сердця)