24. 11. 2022: Слызы з Копенгаґена

Мученикы за віру 20-го столїтя суть апелом не повторяти таку хыбу.

В Києво-Печерьскій лаврї Служба безпекы Україны глядать зрадників і неприятельскы пропаґандістічны матеріалы. Но покарати уж бы ся подля дакотрых мали нелем зрадникы, але цїла церьков. В котрім сьме роцї?

Світовы медії заінтересовала інформація о тім, же в Києво-Печерьскій лаврї, єднім із найвызначнїшых, кедь не найвызначнїшім нелем реліґійнім, але і історічным а културнім центрї Україны, проходила разія, в рамках котрой Служба безпекы Україны, але і членове далшых україньскых безпечностных сил глядали проросійскы пропаґандістічны матеріалы, зрадників, прихильників „руського міра“, чуджіх державных гражданів, котры мають дїяти на благо аґресора – Російской федерації.

По деннім entrée пришла вечур інформація од посланкыня Верьховной рады Україны, Іріны Фріз, же вєдно з колеґами з партії Европска солідарность зареґістровали пропозіцію закона, на основі котрого має забранити ся дїятельство „Російской православной церькви на теріторії Україны“.

Чісто технічно. Не знам, чому має забранити даный закон, бо Російска православна церьков не дїє на Українї. Але розумієме, же бісїда є о Україньскій православній церькви, котру україньскы медії, а нелем они, звыкнуть писати як „Україньска православна церьков Московсого патріархату“ або як „Російска православна церьков в Україні“.

Нiч не помагать, же голова той церькви, котра уж меджі тым стигла і выголосити, же є окремов і не є звязана з Московскым патріархатом, не выпоминать патріарху, теперь ся докніця вертать ку варіню властного міра, ясно одсудив російску войну проти Україны. Не помагать, же церьков, яку веде метрополіта Онуфрій, од першых днів помагать україньскій армії і тым, котры страждають.

На другім боцї, все ся появлять і інформації о тім, же дакотрый єпіскоп, священик ці іншый представитель той церькви мав колаборовати з російскым окупантом. Но вопрос стоїть так: В котрій громадї людей, обществі, общінї не появлять ся і такы, котры ся часом вкажуть зрадниками? Значіть то, же цїла дана громада людей суть зрадникы?

Чом ня з подій, котры в попередніх днях одбыли ся в повязаню з Україньсков православнов церьквов, морозить, то є історічна скушеность з подобных дїй, котры бы сьме ани у войновых обставинах не мали доволити повторяти.

Кедь одсуджуєме колектівну вину, як єдну із найгіршых теорій, котра в минулім столїтю стала практіков, пак абсолутно з чімсь такым не можеме быти согласны.

Кедь в рамках европского ці лїпше повіджено западного контексту хрістіанства стоїме за тым, же наперек сексуалным, педофілным шкандалам многых представителів Римокатолицькой церькви не є цїла церьков педофілна, а не є педофілом каждый священик, пак тото саме мусить платити і о Україньскій православній церькви.

Покля в нїй суть зрадникы, мають дістати покараня світьскыма орґанами, покля суть то клерікы, пак і церьковныма.

Но цїлу церьков, включно віруючіх той церькви, означіти за зрадників, є само о собі годне одсуджіня. А то пишу при вшыткій намазї порозуміти, же Україна є в складній сітуації, же є у войнї. Но на другім боцї, тота сама Україна хоче іти до Европы.

Чом ня з подій, котры в попередніх днях одбыли ся в повязаню з Україньсков православнов церьквов, морозить, то є історічна скушеность з подобных дїй, котры бы сьме ани у войновых подмінках не мали доволити повторяти.

Є то барз тонкый лед, кедь доволиме, жебы держава вырїшовала о тім, ці обще, а кедь уж, та котра церьков може або не може дїяти, котра буде заказана.

Історічну скушеность з тым мають вшыткы посткомуністічны державы. 20-те столїтя під комуністічнов чіжмов є повне православных, католицькых мучеників, але і мучеників іншых конфесій за віру. Власти вырїшовали, котра церьков може або не може дїяти, што священици, єпіскопи, віруючі можуть або не можуть робити, а множество людей про свою віру кінчіло в лаґрах, арештах, атентатами ці смертныма карами.

Разії проходили і втогды, і все ся знало найти то, што власти потребовали найти. Є то історічный імператів, при котрім треба быти барз осторожным.

Наперек складній сітуації, в котрій Україна нашла ся, як тот, котрый вызнавать людьскы права, реліґійны права, европскы цїнности, демокрацію, не можу быти согласный з тым, жебы Україна, котра є, нажаль, у войнї, могла собі безкарно присвоїти практікы, котры належать до недемократічного світа, і з таков практіков бісíдовати о пути до Европы.

Демократічным буде, кедь людe самы выршать, же не будуть ходити до храмів Україньской православной церькви, і она пак запре порожнї церькви і без примушіня од властей. Лемже о тім, жебы таке штось грозило тій церькви, доста похыбую.

Буде інтересным слїдовати, як скінчіть ся споминана пропозіція закона, котра має заборонити дїяня „Російской православной церькви на теріторії Україны“. Лемже, покля то перейде, важнов буде реакція Европской унії.

Україна є офіціално кандідатом на вступ до Унії, і так бы мала сповнити Копенгаґеньскы крітерії, якы властно дефінують, ці країна є способнов вступити до евроклубу. Тоты крітерії бісїдують і о людьскых правах, реліґійных правах, правах меншын. Мы знаме, же што до меншын, при Русинах Україна крітерії не сповнює.

Покля зачне засяговати і до реліґійной слободы, а Унія при тім знова зістане тихо, пак цїлы свої крітерії може Брусел шмарити до коша. А европскым цїнностям зістануть лем слызы з Копенгаґена.

Петро МЕДВІДЬ. Статя была написана як коментарь „Вступне до контроли“ лемківского радія lem.fm. Ґрафічна і языкова коректура: АРК в СР.