6. 5. 2022: Мірослав ЖОЛОБАНІЧ: Чуда в женьскій голові (1.) (Повіданя)

Мірослав Жолобаніч

Чуда в женьскій голові (1.)

Пробовав єм чітати думкы другых, але кедь єм зістив, што собі о мі думають, такой єм перестав.

Дахто бы повів, же дебаты хлопів коло пива суть стратов часу а не приносять ниякы раціоналны рїшіня. Вірійте мі, не є тому так. Сам єм ся пересвідчів, же такы дебаты приносять много позітівных інформацій а суть іншпіраціёв про далшый жывот.

Хлопи мають тыж потребу побісїдовати собі в хлопскій сполочности а потребують ся утвердити в своїх попглядах. Такы дебаты суть даколи цїнным приносом про фунґованя їх родин. Окрем політікы а шпорту, хлопи найчастїше бісїдують о женах. Барз вдячна тема. Векшынов ся рїшать індівідуалны проблемы з нашыми женами, але рїшить ся ай цїлкове поставлїня жен в сполочности. Каждый ся хоче выговорити із своїми проблемами, але чекать ай на рады од приятелїв, а главнї на способы їх рїшіня.

Жены суть хулостивов темов, ту ся раз за час назоры хлопів розходять а приходить ай ід острїшым вымінам поглядів. Знаєте, каждый собі думать, же ёго манжельскы одношіня суть безпроблемовы а найлїпшы. Каждый ся хоче указати в тім красшім світлї.

Єдного нашого приятеля часто кортїло попозерати ся до головы ёго жены. Дарьмо сьме го од того одгваряли, дарьмо сьме му говорили, же є то барз небезпечне, же робить велику хыбу а же ся му то може выпомстити. Твердив о собі, же є одборник на слово взятый на назераня до женьскых голов а же ся му ніч плане не може притрафити.

Ай через нашы припомінкы а обавы, же ёго незвычайна пасія може принести великы проблемы в ёго манжельскім жывотї, не дав собі за світ повісти. Надале завзято настоїв на своїм рїшіню, а наконець то ай зробив.

Днесь быв тот день, коли нам пришов побісїдовати о своїй „місії‟ до головы ёго жены, самособов, до корчмы. Хлопи з великым інтересом собі послушнї посідали на стілцї, обїднали пиво, дакотры уж ай нервознї собі покурёвали а нетерпезливо чекали. Нервозіта наростала а хлопи ся не могли дочекати, коли приятель конечнї спустить. Главна постава нашой стрїчі собі сів за верьх стола, напив ся пива а з важнов тварёв переговорив.

‒ Уже єм вам гварив, же ся хочу попозерати до головы моёй жены а же то про мене не буде ниякый проблем. Раз вечур, кедь уж жена твердо спала, єм то, панове, зробив. Отворити голов моёй жены, не быв проблем. Проблем настав тогды, кедь єм збачів, што ся в тій голові находило. Мушу вам повісти а признати ся, же тото єм не чекав ани в найгіршім снї. Голова моёй жены была повна вшыткого можного, аж ня то заразило. Як ся тото вшытко там змістило а як довго тото вшытко носить в голові? З пробачінём, такый хаос а непорядок сьте іщі в голові не відїли.

‒ Перше, што мі пришло на розум, было, же тото вшытко мушу даякым способом розтрідити. То є тым, же єм порядкуміловный чоловік а люблю, жебы в голові фунґовав порядок, жебы в голові быв сістем, ‒ не забыв ся похвалити.

‒ Так єм то гірко-тяжко потрідив, а гадайте, што вшытко мала тота моя жена в голові?

Самособов, же нихто з нас не міг знати, што носить ёго жена в голові. Покрутили сьме головами а з отвореными устами сьме слухали далей.

‒ Тот непорядок єм розтрідив подля того, чого мала в голові найвеце. Што собі думаєте, чого там было найвеце? – спросив ся.

Нихто з нас не оповажыв ся одповісти на ёго вопрос.

‒ Дай покій з такыми вопросами, продовжуй, бо нас то уже зачало занимати, ‒ скрікнув хтось.

Приятель собі хлипнув з пива а продовжав.

‒ Представте собі, нашов єм там три скринї повны шматя. Шматя од вымыслу світа. Шаты, блузкы, комплеты, ґерокы, шапкы, калапы а абсолютно непотребны доповнїня. Чуєте добрї, три скринї! Скоро ня трафив шляк. Потвора якась, а менї цїлы рокы твердила, же не має на себе што здївати. То іщі не є вшытко. Нашов єм там ай три ботникы повны топанок. Кедь єм добрї раховав, так їх там мала через пятьдесят парів. На зиму, лїтнї, сполоченьскы а ай такы, котры єм не знав, на што ся можуть хосновати.

Взбыхнув собі, повтерав собі здушене чоло, напив ся пива а продовжав:

‒ Таёмством загаленым были про мене шперкы. Ніч єм о них не знав. Вызерало то там, як кебы-м быв в кленотництві. В них мала якый такый порядок, асі подля того, яку мали цїну. Од вымыслу світа – златы, стрїберны, біжутерія а в єдній скриньцї єм нашов ай три діамантовы перстенї. Коли хоче выносити тоты перстенї, ланцкы, нарамкы, брошнї а далшы глупости а главнї де? Іщі дотеперь ня з того трясе а маю з того трауму.

Зась собі повтерав здушене чоло а попросив од сусїда ціґаретлю, хоч быв некурящій, а припалив собі. Худак, быв страшнї розрушеный, но і так не забыв обїднати пиво про вшыткых.

Дакотры хлопи ся посмівковали попід ніс, но были ай такы, котрым скаменїла тварь. То іщі не знали, што їх чекать. Приятель выфукнув сластнї ціґаретлёвый дым а продовжав:

‒ В голові жены єм нашов ай величезну скриньку з козметіков. Вшытко загранічны шпічковы значкы. Денны кремы, ночны кремы, плетёвы маскы, кремы на рукы, на ногы, на ціле тїло, упокоюючі кремы а много, много дальшых, котры ани не знам, на што ся можуть хосновати. Парфінів а спреїв там мала од вымыслу світа, самособов, вшытко шпічковы значкы.

На хвилинку перестав. Настала пауза, бо было видно, же ся нам рихтує повісти штось осніовне. Збачіли сьме то вшыткы, но статочно сьме мовчали а послушнї чекали.

‒ Найвеце ня шоковали, приятелї мої дорогы, дві фоткы манжелкіных колеґів з роботы із жадостивыми іскерками в очах. Признам ся, тото єм не чекав. Якбы ня дахто овалив камінём по голові. Жена мі нїґда не споминала своїх колеґів а говорила, же в роботї є вшытко в порядку а не має ниякы проблемы. Так теперь не знаю, што собі мам о тім думати.

 

(Выбране з Літературного конкурзу Марії Мальцовской, рік 2021)