7. 8. 2022: Мукачівска єпархія буде мати нового блаженого Петра Павла Ороса

Петро Павел Орос быв тайным єпіскопом русиньской єпархії.

Як інформовав портал Vatican News, Папа римскый Франціск у пятніцю, 5-го авґуста 2022-го року, прияв на авдієнції кардінала Марчелла Семераро, префекта Дікастерії у справах вызнаня святых, почас котрой потвердив декреты, якы дотуляють ся беатіфікаційных процесів.

Першым в тім списку є декрет вызнаня мучеництва Слугы Божого отця Петра Павла Ороса, русиньского священика Мукачівской ґрекокатолицькой єпархії, котрый быв і тайным єпіскопом.

Петро Павел Орос

Слуга Божый Петро Орос народив ся 14-го юла 1917-го року в селї Бірї, в Саболчско-сатмарьско-береґскій жупі, на теріторії днешнёго Мадярьска, до родины ґрекокатолицького священика Івана Ороса. По смерти отця вєдно з мамов і братом Іваном перебрали ся у 1919-ім роцї на Підкарпатя, де жыв дїдо, так само ґрекокатолицькый священик, Кіріл Раковскый. Як девятьрочный зістав цалком сиротов, кедьже му вмерла і мама.

У 1937-ім роцї вступив до Ужгородьской духовной семінарії і 28-го юна 1942-го року прияв рукоположіня на священика. Свою душпастырьску роботу почав як помічный священик в селї Великы Комяты.

Владыка Теодор Ромжа, котрый вiдїв огорожіня про Ґрекокатолицьку церьков по приходїі Червеной армії і комуністів на Підкарпатя, подля свідоцтва отця Стефана Бендаса, 19-го децембра 1944-го року рукоположыв тайно отця Петра Ороса на єпіскопа. У 1946-ім роцї быв призначеный на вольну парохію у селї Білкы.

Підземельна церьков і мучеництво

У 1948-ім роцї містны орґаны влады намагали ся різныма способами, тисками пересвідчіти отця Петра Ороса, жебы перешов на православя. Кедьже він тото не хотїв, подобно як іншым священикам, котры зістали вірны Ґрекокатолицькій церькви, забранили му власти выконовати душпастырьску роботу.

Отець Орос продовжовав у душпастырьстві, но уж в підземельній церькви, і тайно обслуговав із своїма сполубратами священиками ґрекокатольцкых вірників Ірщавщіны і Виноградівщіны.

На початку 1953-го року го заарештовали і послали до Ужгорода, до розслїдчого ізолатора КҐБ, де быв під арештом понад два тыжднї. В лїтї 1953-го року знова пробовали отця Ороса арештовати, но подарило ся му втечі.

День перед праздником Успенія Пресвятой Богородіцї за юліаньскым календарём, 27-го авґуста 1953-го року, в селї Великы Комяты за участи великого множества людей служыв Божествену літурґію, сповідав і причащав людей. Того самого дня пішов піше на желїзнічну штацію в селї Сільце. Ту го хопив міліціонарь і вів го напрямом на село Заріччя. Недалеко креста го забив двома стрїлами.

Тїло отця Ороса одвезли до Іршавского шпыталю, по дакілько днях го закопали меджі терня коло села Камяньске. Пізнїше остаткы выкопали робітници міліції і КҐБ, і вывезли в напрямі на Іршаву.

Рокы ся не знало, де є похованый

Довгых 39 років не знало ся місце, де є похороненый отець Орос. Аж по леґалізації Ґрекокатолицькой церькви нашли ся свідкове, котры під присягов розповіли правдиву історію тых траґічных днїв.

28-го юла 1992-го року колишнїй начальник ізолатора Іршавского Районного оддїлїня выконавчой службы быв согласный дати свідоцтво і вказав ґараж міліції, де было закопане тїло. По екзгумації і выконаній експертізї 23-го авґуста 1992-го року одбыло ся перепохованя остатків отця Петра Ороса із вшыткыма честованями, якы належать ёго сану.

На другый день одбыв ся архієрейскый погріб. Мощі отця Ороса поклали до каплічкы, котра є близко церькви у селї Білкы.

12-го авґуста 2012-го року в роднім селі отця Ороса была одкрыта памятна табла тому великому сынови Підкарпатя. Памятну таблю вєдно ініціовали Україньске вседержавне самосправованя і Русиньске вседержавне самосправованя в Мадярьску.

Петро МЕДВІДЬ, ЛЕМ.фм. Ґрафічна і языкова управа: ред. АРК в СР.