8. 2. 2024: Архієпіскоп митрополіта Йона завітав до родной Ольщавіцї
До свого родного села Ольщавіця, Левочского окресу, завітав в неділю, 4-го фебруара 2024-го року, Высокопреосвященнй Йона Максим, архієпіскоп митрополіта пряшівскый, жебы одслужыв в містнім храмі першу свою архієрейску літурґію.
Новый голова Ґрекокатолицькой церькви на Словакії одслужыв торжественну літурґію в Храмі святого чудотворця Николая, котрый є із 1308-го року. Інформацію про Інформачный центер Пряшівской архієпархії подала Марія Дудова-Башістова.
За владыком пришло много народа
На торжественній літурґії в роднім селї владыкы Йоны брали участь передовшыткым священици із Попрадьского протопресвитеріяту, но з митрополітом служыли і священици, котры даколи дїяли в тій парохії, або і з іншых областей архієпархії.
Молити ся із своїм новым митрополітом пришло дакілько сто віруючіх, нелем домашнїх, але і з далшых русиньскых сел околіцї – Нижнї Репашы, Торискы, Штельбах а далшых. Капаціта містного храму ани не выстарчіла про вшыткых, котры пришли на богослужіня з новым митрополітом.
Пришов як родак, жебы благословив
В проповідї, котру тримав владыка Йона, участным приговорив ся як тот, котрый є єдным із них. „Пришов єм до вас як ваш родак. Пришов єм, жебы-м благословив,“ повів владыка. Преосвященый Йона акцентовав, жебы ся люде взаємно благословили, значіть, жебы „добро – благо бісїдовали, благо желали.
„Я сам пришов, жебы-м благословив – благе слово говорив. Жебы-м за тото добре, што мі стало ся, із глубины сердця вєдно з вами Бога благословив: Боже, дякую Ті за благословлїня, за то, же із Твоёй милости єм тым, кым єм.“
Хочу, жебы сьме знова нашли добро
Участным владыка припомянув і зміну людей в Ольшавіцї. О ґенераціях, главно з 1920-ых і 1930-ых років, мало ся бісїдовати, же много кляли. То ся пак за словами владыкы змінило, главно вдяка отцёви Михалови Машлеёви, котрый быв адміністратором парохії Ольшавіця в роках 1930 – 1950 і 1968 – 1985, і мав на людей великый вплив.
Преосвященый Йона так само припомянув часы, коли люде в Ольшавіцї зрозуміли, што то значіть відїти Хріста в другых людях, і помагали Жыдам почас переслїдованя.
„Знали прияти чуджіх людей, скрыти їх, зробили їх членами своїх родин, перешли на добру сторону,“ повів владыка у проповідї з тым, же може і ёго священство є тов благодатёв, котру Ольшавчаны выпросили через то, же знали прияти чуджіх людей, одшыли од того, жебы мали зло в сердцї, мысли, на языку, і перешли на добру сторону.
„Хотїв бы єм, жебы сьме знова нашли тото добро і пестили го. Няй нам Господь дає силу робити тото, што нашы предкы. Нашов задачов є продовжати в штафетї, жебы веце добра розшырило ся всядыль там, де сьме. До того мы вшыткы сьме покликаны.“
По торжественній літурґії быв приготовленый в културнім домі святочный обід, де быв і простор на розговоры з владыком. Проґрам збогатила і містна Фолклорна ґрупа Ялника.
Петро МЕДВІДЬ, ЛЕМ.фм. Языкова і ґрафічна управа: АРК в СР.
Фотоґрафії: Ніколас Фечунда.
