3. 5. 2024: Вдяка за хлїб душам

Простїше є збудовати памятник з каміня.

Общество святого Йоана Крестителя припоминать собі округлых двядцять років од свого обновлїня. А тота нагода собі заслужыть пару слов, кедьже общество за тот час зробило фалат роботы.

Кедь у 2004-ім роцї ґрекокатолицькы русиньскы священици на Словакії вырїшыли офіціално зареґістровати і обновити общество, не была в Ґрекокатолицькій церькви на Словакії найпрязнїша сітуація односно Русинів. Не є жаднов таємніцёв, же одношіня до Русинів і їх потреб з боку втогдышнёго пряшівского єпархы, пізнїше архієпіскопа і митрополіты Йоана Бабяка, было, евфемізмом выражене, компліковане.

Наперек тому ґрупа русиньскых священиків, котры ішли в слїдах нашых будителїв як Павловіч і Духновіч, і котры уж мали за собов і выданы дакотры русиньскы переклады церьковных текстів, не почали цофати, а наопак, „зорґанізовали ся“ до общества, жебы іщі веце і сістематічно могли робити на благо Русинів і душпастырьской практікы меджі Русинами.

Не будеме знова повторяти, што вшытко ся обществу, але і русиньскым священикам перед обновлїнём общества, подарило. Є того много. Резултатом є, же днесь маєме русиньскы села, де русиньскый язык є хоснованый в богослужобнім жывотї, а головно, і там, де то може іщі так не є, маєме тексты, на основі котрых мож тото запровадити до практікы.

І кедь сітуація не є ідеална, но я пересвідченый, же якраз священикам, котры перед 20-ма роками обновлёвали Общество святого Йоана Крестителя, подарило ся заставити процес, котрый бы на нашых селах не скінчів іншак, лем цілковов словакізаціёв, як ся то стало в многых селах перед 1989-ым роком.

А то вшытко в сітуації, коли за свою роботу не діставали жадны грошы навеце, не просили жадных ґрантів, робили свою выдавательску і перекладательску роботу попри своёй душпастырьской роботы на парохіях, а жебы того не было мало, треба повісти, же много раз з тым, же ся на них смотрило не як на добрых душпастырів свого стада, але як на даякых партізанів, котры „штось выдумують“.

Спомяну за вшыткы лем єден приклад, кедь втогдышній архієпіскоп і митрополіта ішов „покарати“ священиків общества тым, же на десять років хотїв дати заказ на русиньскы літурґічны переклады.

Вшытко тото є минулость, і не подарило ся нашых русиньскых родолюбів знеохотити до роботы, котру відїли як потребну. Они суть на своїх місцях, і кедь іншы уж на своїх місцях не суть. А докінця ся сітуація змінила так, же днесь одношіня меджі новым архієпоскопом і Обществом святого Йоана Крестителя може быти коректне.

Што бы найвеце помогло, кебы тоты односины не были лем коректны, але і доцїнены. Каждому заінтересованому до тых дїл мусить быти ясне, же то якраз тото общество бы мало быти нелем яковсь „орґанізаціёв“ русиньскых священиків, але жебы то мав быти ключовый елемент і головный партнер в офіціалных діскусіях што до темы, як выконовати душпастырьску роботу меджі Русинами.

Кедьже єм затля дар пророкованя не дістав, зіставать мі лем вєдно з чітателём

слїдовати, ці общество, котре теперь святкує двадцять років плодной роботы, дістане в рамках Ґрекокатолицькой церькви на Словакії тоту позіцію, котра му правом належыть.

Але і без того, жебы сьме знали, што буде, уж теперь можеме сконштатовати єдно. Є простїше збудовати памятник з каміня, як збудовати памятник духовный. Священци з Общества святого Йоана Крестителя уж теперь мають за вшытку свою роботу, за літурґічны переклады, котры вже ниґда не счезнуть, збудованый тот другый памятник, котрый так само уж не счезне із сторінок нашой історії.

Парафразуючі назву молитвенника, котрый написав Духновіч, зіставать уж лем додати вдяка, нашы духовны отцї, за хлїб душам, котрый нам цїлый час в подобі вашой препотребной роботы даєте.

Петро МЕДВІДЬ, ЛЕМ.фм, языкова і ґрафічна управа: АРК в СР.